Bij voorbaat bleek 2006 al een fantastisch seizoen te gaan worden; de uitzendingen op Motors TV waren in 2005 een succes en werden dus voortgezet, de grid zag er mooier uit dan ooit met dikke Amerikanen, veel snelle geoptimaliseerde BMW’s en zelfs DTM auto’s en als klap op de vuurpijl kwam er ook nog een contract met SBS6 om alle evenementen uit te zenden direct na de kwalificatie van de Formule 1!
Toch kende het seizoen een koude start, op het eerste evenement op Spa-Francorchamps was het niet alleen letterlijk koud ook was het seizoen voor veel teams iets te vroeg begonnen. Iets wat Hans Ambaum overigens koud liet, hij begon op Spa-Francorchamps met heel hard rijden en is daar eigenlijk het hele seizoen niet mee opgehouden.
Ook in de Supersport was het meteen spannend, BMW Power was duidelijk ‘the name of the game’ met de snelle M3 GTR’s en WTC auto’s.
In de Sport divisie was al snel duidelijk dat de spoeling erg dun was, de strijd ging het hele seizoen dan ook eigenlijk maar tussen vier auto’s.
Een van de redenen waarom dit seizoen zo mooi was, waren de evenementen. Het was al vroeg in het seizoen raak, op het derde evenement trad de DSC aan op het idyllische circuit van Brands Hatch. De rijders gaven veel verschillende omschrijvingen voor dit fantastische circuit maar ‘Het Nordschleife in het klein’ was misschien nog wel de beste.
Dit was overigens pas het begin van een zinderende zomer waarin back-to-back op de twee grootste autosport evenementen van Nederland gereden werd. Hierna ging de hele karavaan door naar het Grand Prix circuit van Silverstone waar in een fantastische sfeer in het voorprogramma van de 24 uur gereden werd.
Tot aan de seizoensafsluiter op Assen –die overigens voor het eerst in eigen beheer werd georganiseerd– was het spannend in de meeste kampioenschappen. In de divisie Sport was het al bijna duidelijk dat Eugène Janssen en Rolf van Os in de BMW Compact STW de titel zouden gaan grijpen. Zij maakten echter ook nog kans op de DSC Trophy, dus nog alles om voor te strijden.
In de Supersport pakte Pieter van Soelen in de voorlaatste race de titel door met zijn BMW M3 GTR net wat constanter te zijn dan Richard van den Berg.
In de GT divisie moest Hans Ambaum er tot op het laatste moment hard aan trekken in de Dodge Viper SRT-10. Uiteindelijk wist hij voor Lex van der Meijden te eindigen door de laatste race in stijl af te sluiten met een overwinning.
Voor de DSC Trophy kwam Ambaum net tekort en die werd zodoende gewonnen door Janssen en van Os. Zij mochten op het jaarfeest en de presentatie van de tweede editie van het DSC Jaarboek de wisselbeker in ontvangst nemen.